بررسی کنش بیانی امر در دو زبان فرانسه و فارسی .پریوش صفا/سارا قائمی

  بررسی کنش بیانی امر در دو زبان فرانسه و فارسی     پریوش صفا ]   سارا قائمی []   تاریخ دریافت: 7/12/89   تاریخ تصویب: 10/2/91     چکیده   در مقاله حاضر کوشیده‌ایم نشان دهیم که علاوه‌بر دو وجه امری و التزامی، شش فرم زبانی دیگر نیز در زبان‌های فارسی و فرانسه، برای بیان امر و التزام به‌کار می‌رود. حاصل این تحقیق، نکاتی جالب را آشکار می‌کند که از‌جمله آن‌ها می‌توان موارد ذیل را نام برد: رابطه بین بیان امر و التزام با ذی‌نفع‌بودن یا نبودن گوینده جمله؛ وی‍ژگی معنایی فعل «بایستن» که در هر‌دو زبان، فقط معنای امر را بیان می‌کند؛ جنبه کاربردی بیان غیر‌مستقیم امر و اولویت‌داشتن آن در زبان فارسی؛ استفاده از عبارت‌های وا‍‍ژگانی در دو زبان برای تخفیف شدت بیان امر؛ کاربرد شکل آینده ساده در زبان فرانسه برای بیان مؤدبانه‌تر امر و تاًثیر تشدید‌کننده جای‌گزین آن (زمان حال ساده) در زبان فارسی که با لحن تحکم‌آمیز، امر را بیان می‌کند و گاه نیز حاکی از تهدید است.     واژه‌های کلیدی: امر، دستور، التزام، نمود، زمان حال، زمان آینده.